It's a brand new day

It's a brand new day (2X)
The Lord made it and I will rejoice
It's a brand new day (2x)
The Lord made it and I will rejoice


I am a day closer to His promise
He will make a river in the dessert
and a highway in the ocean
It's a great day and I will rejoice


Today is much better than yesterday
Another day to love and forgive
Another day for God's mercy and grace
It is a  great day and I will rejoice


My praise is sweeter than the old days
My God I will bless anew
Though He never changes,
Each day He made is brand new

       

Mga Iglap: Hillsong, Osteen, Wowowee

Wowowee...
Minsan may mga contestants ang wowowee (indefinite leave pa rin so Willy Revillame)  na mga Filipinong may asawang foreigners.  Napuna ko lang, yung mga hosts, palagi silang nagpapasalamat at pinakasalan ng mga foreigners yung mga Filipina.  E, bakit hindi kaya magpasalamat yung foreigners at pinakasalan sila nung Pinay?  Para bang may nababanaag akong hindi pantay na tingin sa mga foreiners at mga Filipino. Mas mababa ang mga Filipino sa sarili niyang bayan? sa mata ng kapwa nya Filipino?  Tanong lang naman.

Joel Osteen...
May mga ilang tao na napaka cynical ng kanilang pananaw sa mga megachurches, isa na rito ay ang Lakewood Church na kung saan si Joel Osteen ay isang senior pastor.  Sabi nila, isa lang siyang motivational speaker.  Sa pananaw ni Osteen, he has gift of encouragement, which I agree.  Sa tingin ko depende lang kung anong lente ang ginagamit mo.  Coming from secular perspective, yes it is motivation.  Coming from religious perspective, yes it is a gift of encouragement.

Jodie Osteen ...
Nu'ng una kong makita si Joel Osteen sa TV mag preach, sabi ko, I have never seen a preacher with so much annointing.  "A pastor with a million dollar smile.", that is how I describe him.  Madalas niyang banggitin ang kanyang ama na isa ring pastor.  Naisip ko, God must doubled the father's annointing and poured them to Joel. Well, not until I saw Jodie Osteen, his mother, preach for few minutes,  I was blown away.  She has so much glory, full of wisdom and compassion, I think she has more annointing than Joel.  (LOL,  I-compare daw ba? Well blog ko to I'm allowed to say ridiculous things)

Australians and the Americans ...
The Americans are blessed with annointed pastors, possessing different gifts, especially wisdom.  Benny Hinn,  Joyce Meyer,  Hagee,  TD Jake, Price, Murdock among others.  (at napakarami pa).  But the Hillsong Church from Australia is blessed with powerful worship and praise ministry. The music and songs possess simplicity, sincerity and vulnerability yet full of life and power.  Just look at the way the worhsippers praise God. (try youtube) What can I say, I'm eating my heart out, but, AWESOME!

His grace is overwhelming

I went to the doctor for further tests to rule out other diagnosis for having iron deficiency anemia last Monday. One of the things she told me is I should not be walking around or working when my hemoglobin is at level 5 (the normal level is 12) and she told me, with this level, I could die anytime. She mentioned this, two times in our conversation in this area. I know she didn’t mean to scare me, but she noticed in the record that it takes about a week from the time of the blood lab work to the time I had a blood transfusion. And the reason of the blood test is not even related to anemia.


Anyway, that hit me. I know that level is low. I know I was sick but I didn’t know I was literally dying each day. I was humbled because I know this condition has been going on for years. Therefore, I was thinking, for how many days or weeks I could die anytime? I couldn’t sleep that night and tears of thanksgiving and humility flowed from my eyes. His grace overwhelmed me.

Naalala ko noong summer 2009 marami akong plano how to spend the vacation but I was not able to do much kasi pagkatapos ng konting trabaho, gaya ng paghuhugas ng plato at paglalakad ng konti sa treadmill pagod na agad ako. At ganuon naman ang kondisyon ko sa maraming taon. That is why I thought it was just normal to feel tired everyday.

Pero ang natandaan ko, bago magpasukan, nanunuod ako ng Benny Hinn, a pastor who has a gift of healing and gift of knowledge. May sinabi siya tungkol sa isang sakit or body weaknesses, honestly I forgot, pero ang alam ko deep within, ako ‘yun. He prayed. Then, I remember a sudden rush of strength flowed in my body. Sabi ko, I was blessed and I was healed by God.

Pero nagpasukan na. Nagpatuloy pa rin yung panghihina ko. There are days I had to drag myself to work. Mag turo ako ng 30 minuto, hinihingal na ako. Maglakad ng konti pakiramdam ko, mamatay na talaga ako. Pero kahit ano pa ang pakiramdam ko, gigising ako sa umaga magpupuri at magpapasalamat sa bagong araw na binigay Niya at sasabihin ko sa Kanya give me strength please and I expect a miracle today Lord. Maraming beses na lilipas ang mga araw pakiramdam ko sa halip na milagro ang nakuha ko ay tila parang mga kabiguan. Sa kahinaang nararamdaman ko, hindi lang isang beses na sumagi sa isip ko na parang pinabayaan na Niya ako. Pero sasabihin ko sa Kanya, I trust you Lord.

Kaya nuong sinabi sa akin ng duktor, “With a level 5 of hemoglobin you could die anytime.” I was looking at her in shock. Nuong gabing iyon hindi ko mapigilang hindi umiyak, hindi sa takot kundi sa realization na He never left me. He was there all along and each day indeed is a miracle of life from God. He gave strength generously to sustain me. With my physical condition, I was still standing, working and productive whereas the doctor said, it shouldn’t be that way.

Truly, the steadfast love of the Lord and His mercy never cease. They are new every morning.

Happy Mother's Day Nanay

Gusto kong batiin ng happy mother's day ang nanay ko.  I have not seen a woman with a character close to hers.  She is one of a kind.  I have not seen her fought with anybody, verbally or physically, but no doubt in my mind that she is a fighter in life. She is a woman of strength and of character.  She is unconventional yet at the same time practical.  Minsan sinabihan siya ng lolo ko na hindi na siya pag-aaralin sa kolehiyo kasi babae naman siya at mag-aasawa lang.  Tanggap ang ganuong kaisipan nuong panahon na iyon sa lugar na iyon pero hindi ng nanay ko.  Sinikap niyang mag-aral sa kabila ng kahirapan.  Lumuluwas ng Maynila at nakikitira at nakikisama sa mga kamag-anak para makapag-aral hanggang sa makatapos.  Walang nagawa ang lolo ko kundi gawin ang kanyang makakaya bilang pesante upang makapag-aral si nanay.  Saan na kaya kami ngayon kung hindi naging matigas ang ulo niya?

Hindi mo mapapalabas ng bahay ang nanay ng hindi naka-lipstick, curvaceous din ang kanyang katawan at napakabusisi sa pag-aayos ng sarili, but I know, she is emotionally stronger than most men I know . Hindi takot sa kahit na anong hayop.  Hindi sumisigaw pag nakakita ng ipis, ahas, daga o gagamba.  Pag ako ang sumigaw, sasabihin niya, "para yan lang, mas malaki ka pa diyan." Nuon daw, pag naglalakad sila ng tatay ko sa pilapil, madalas silang nakakasalubong ng ahas.  Si tatay raw ang unang napapalundag, ang nanay cool lang.  Hindi rin siya takot sa dilim, hindi rin takot sa multo. Hindi naniniwala sa mga pamahiin. Hindi relihiyoso.  Naging palasimba ang nanay ko, nuong nagsimba na 'yung mga anak niya. Kaya ngayon alam ko na kahit saan ako makarating may intercessor ako. Hindi mahilig makining o manuod ng drama sa radyo o telebisyon gaya ng ibang ginagawa ng karamihan ng nanay sa lugar namin. Hindi natatakot sa horror movies. Pag ako natatakot, sasabihin niya, tinatakot mo ang sarili mo.  Hindi nagbabasa ng komiks.  Walang hilig sa artista.  Hindi ko narinig kung si Vilma ba o si Nora ang gusto niya.  Hindi nakikiumpok para pag-usapan ang buhay ng may buhay.  (Hindi ko sinasabing mali iyon.  Ang sinasabi ko kakaiba siya.)  Pero ngayong matanda na siya.  libangan niya ang manuod ng telenobela.  Minsan naisip ko, macho siya. 

Sa kahirapan ng buhay hindi siya sumuko.  Sisiguraduhin niyang may pagkain sa hapag kainan kesehodang magkautang utang.  Maparaan at masinop din siya.  Lahat tinatabi, sasabihin niyang mapapakinabangan 'yan pagdating ng panahon. Kaya kahit may pamilya na ang kuya ko pati scratch paper sa school ni kuya hindi pa rin niya tinatapon.  At nuong mahigit 60 years old na siya parang bodega na 'yung bahay namin. 

Nuong grade four ako, lumipat kami sa Maynila, nuon lang ako nagbasa ng ingles na libro kaya hindi ko naiintindihan ang homework ko.  Babasahin sa akin ni nanay bawat sentence ng short story at ita-translate niya isa isa hanggang sa mga tanong para lang maitindihan ko at may homework ako kinabukasan.  Hanggang mag college ako, nakaalalay siya sa akin.

Mahirap nuong teen-ager ako at nagme-menopause siya.  Pareho kaming uptight sa buhay. Sasabihin lang niya sa akin magkakaanak ka rin at maiintidihan mo rin kung ano ang nararanasan ko. Tama nga siya.  Kung nuon napaka-critical at judgmental ko sa kanya, ngayon naa-appreciate ko lahat ng sakripisyo niya sa aming magkakapatid. 

Sa muli, sa aking nanay at lahat ng nanay sa buong mundo, happy mother's day.  I love you nanay.

Faith

"Faith is the substance of things hope for, the evidence of things not seen."  Hebrew 11:1

Sabi ng worship leader, "Every battle has been won!.  We are all victorious!" 

Ano sa tingin ninyo, ito kaya ay "simple declaration of faith" or " an expression of arrogance"?  Kailan kaya ito nagiging pagpapahayag ng pananampalataya o isang simpleng kayabangan lamang? 

Depende siguro sa tumitingin.  Kung ang tumitingin ay hindi mananampalataya at hindi alam na kailangang ipahayag ng bibig ang katagumpayan ang lahat ng ito ay kabalintunahan at kayabangan para sa kanya.